Chrissy

Slik feirar dei jul på Bondi Beach i Australia. Far away from pinnekjøtt, surkål og jolesnø. Julafta er eit einaste stort beach party frå morgon til kveld, og 1. juledag består av chrissy brekky barby (altså grillmat som julefrukost) i hagen. Litt rart å tenke på at juletradisjonane er totalt ulike frå dei vi har her heime. Ja det var dagens "vi ser tilbake på livet i Australia" hjørne. No, lat oss konsentrere oss om livet her heime. I mellom spysjuke og andre uhyggelege ting, fekk ein også tid til å lage til jul, og jammen blei det ikkje jul i år også!


God jul til dokke alle:)

Higlights frå Sirenene sin julekonsert

La det svinge la det rocken roll

Det var med tungt hjerte at eg i mai 2009 gjekk glipp av Norges siger i Eurovision Song Contest finalen, grunna opphald på den andre sida av jorda. Og eg gjekk også slik glipp av, for å sei det med Anders Johansen sine ord, ei viktig fellesoppleving i nasjonen sitt liv. Dette har eg irritert meg over i lang tid, og har difor valt å ta med meg denne erfaringa til eit høgare nivå. Rett og slett heilt til masteroppgåva mi. For eg skal skrive om Eurovision Song Contest som mediehending og korleis Norge viser seg fram for resten av Europa i mai 2010. Så den finalen skal eg i allefall ikkje gå glipp av.

Friskt og lett

Det var ein gong tre søsken som gjekk til Svarteknibba for å hente ein post som hadde blitt liggande. Den eine tråkka opp spora, den andre heldt oppe humøret, og den tredje gjekk bakerst å sukka. Men opp kom vi tilslutt. Kanskje dette kan få deg i julestemning? Hu hei kor er det vel friskt og lett, oppå fjellet!

Staute kara!

Forskningnyheiter

På ei forelesning i kvantitativ metode her om dagen lærte vi korleis vi skulle lage, eller kanskje helst korleis vi ikkje skulle lage spørreskjema. Eit døme som førelesaren brukte på sensitive spørsmål var dette:

I det siste har det vorte meir vanleg å drepe konene sine. Har du drept kona di?
- Ja
- Nei
- Veit ikkje

I tillegg fekk vi lære at (sitat forelesar og diverse slides):
- Forskning er mykje meir grisete enn dette.
- Ungar blir voldelege av Sesam Stasjon (ja det er vel dokka generasjons Bare-tv!)
- Dei som pussar tennene sine køyrer tryggare (overskrift i VG)

Tilslutt spurde han oss om nokon hadde spørsmål med tanke på masterprosjekta våre. Då ingen sa noko utbraut han: Dokke lever alle i dokka personlege helvete? Okay, greit.

Så sånn går no dagane...

Våren

Det kanskje mest nytta samtaleemne av dei alle er jo været og årstidene. Å snakke om været tyr ein til i så mange situasjonar, og ved mange høve kan det å snakke om været vere eit teikn på at ein kanskje ikkje har så mykje anna å snakke om. Difor kan det synast litt meiningslaust og ta opp nettopp dette temaet på ein blogg som denne. Men no har det rett å slett gått så langt at eg ikkje har noko val lenger. For ein vårelskar som meg er det tungt å svelgje at eg gjekk glipp av årets vår. Hausten er fin den, bevares, men det er liksom noko eige ved våren. Lukta, lydane, den gode stemninga. Det er liksom nachspielet, medan høsten er nachspielet. Og skal eg vere heilt erleg, er eg ikkje så fryktelig glad i nachspiel. Ein kan likegodt gå heim og legge seg og vente på vinteren. Eg inser no at det siste året, for mitt vedkommande, berre har bestått av høst, seinsommar og aldri så lite vinter. Til og med 17. mai var i år på høsten. Men fatt mot: våren vil nok igjen vise seg, og GU ko flott den då kjem til å bli!

Haust i henholdsvis mai og oktober, type Melbourne og Bergen.

Lisensmannen

Å jada eg var for allmennkringkasting, NRK og sjølvsagt lisensen. Men det var før lisensmannen i eigen person sto i døra (Hei eg er frå NRK (tada, drar eit ID-kort opp av jakka)) og krevde å komme innanfor. Desse kronene skulle han no saktens få, det er ikkje det. Men å bli tatt så kraftig på senga. Å så så slu. Plutselig hadde han berre invitert seg sjølv inn i gangen og lurt til seg namnet og personnr mitt ved å først sei at eg ikkje trengte å sei det, så ved å late som om det var kjemperart at eg ikkje svarte når han spurte om det. Og eg som trudde eg ikkje var lettlurt.

Kven er det som vil ha denne jobben då? Snike seg inn til folk tross deira sterke motstand, lure ut av dei opplysningar og gje dei ein rosa lapp for så og gå igjen. I eit svak augneblink syns eg difor litt synd i fyren og prøvde å rette på samvitet og sjølvkjensla ved å forklare at eg egentlig var for lisens, og tross alt studerte medievitenskap. Dessuttan trudde eg at når du hadde boks så hadde du boks og då var du automatisk registrert som lisensbetalar.

Sjølv om eg ikkje ville ha noko ståandes på meg, eg eig verken tv, boks, hus eller fjernkontroll fekk han både namn, fødselsdato og nr. Og viss han hadde spurt om passnummer hadde han sikkert fått det og.

Men alt i alt har eg i grunn vore nøgd med å betale min lisens. Ja til nynorsk, ut i naturen, folkemusikk, nyheiter på tegnespråk og Gudsteneste kvar søndag liksom. Men så kom Karsten heim og kunne fortelle at han allereie betalar lisens. Og det var då eg mista motet. Blei skeptisk. Kva er det de driv med NRK? Har de begynt med lugubre metodar og luretriks? Prøver de å melke dobbel lisens ut av allereie betalande brukarar? Lure naive studentar som alltid har vore trufaste mot statskanalen? Har du kanskje vore på kurs hjå sleipe fetter 3 eller hengt litt for mykje med di rappkjefta umodne veslesøster nr 2?

Ikkje gå på ein smell no. Vær så snill.

Høgare utdanning

Jada, her er beviset på min bachelor-grad. Ikkje for å skryte..

Fire nye år

Ja til kultur, ja til lisens og allmennkringkasting, ja til pressestøtte, ja til innblanding frå staten, ja til lånekassen, ja til velferdsstaten, ja til skule og barnehage, ja til levande bygder, NEI til billig alkohol og bensin, Ole Ivars og feite gamle gubbar (det siste va kanskje litt usaklig men det er jammen bilde nedanfor også!)

Hurra!

Franky Boy

Kvar dag sit han der. Frank. Røyker Marlboro. Snakkar i telefonen, sikkert med media. Analyserer. Frp blir nemnt opptil fleire gonger. Ved bordet ved sida av sit ein ung mann. Sikkert ein sampol student. Han lyttar til sin store master. Eg smiler litt for meg sjølv i det eg går forbi. Studenten smiler tilbake. Vi har eit felles "stakkars Frank, han har mykje å gjere for tida" moment. Det er godt det snart er over. Frank kan få gå heim å sove litt. Vaske kleda sine. Ordne seg på håret.

Slik e no livet på ein gard

Eg har lova å skrive om livet på ein gard, og kjære lesar, her kjem det. I grunn ikkje så mykje å skryte av. Katten er død (gjekk med i 17. Mai feiringa som pappa så fint uttrykte det). Kyrene er for lengst komt på bordet og vel så det. Ripsa er det ingen som plukkar og graset blir slått av naboen. Siloen min er ikkje lenger beire enn siloen din. Skodda henge tongt ned i fjella. Slik e no livet på ein gard akuratt no. Men graset e grønt for alle...

På veg inn i akademia

Plutselig var eg blitt masterstudent. Uten at det i grunn var planlagt. Og er bunden til Universitetet i Bergen i to nye år. Og alt er plutselig veldig alvorlig.

På første forelesning blei vi spurt om kva vi skulle skrive om. Eh.. e eg den einaste som ikkje ha funne det ut endå? Må nok til å lese meg opp litt. Er dette rommet mitt dei neste månadane?

Livet etter Australia

Plutseleg er det uvant at alt føregår på høgre sida. Her om dagen sat eg og småsov litt på bussen. Eg letta på augene og tenkte; Shit vi er på feil side! Men det var vi jo ikkje for no er vi i Norge. På gata skal ein atter ein gong gå til høgre for å ikkje kollidere med folk. Og opp trapper. Men eg har ein tendens til å alltid halle mot venstre.

Jammen er eg gla i Moder Noreg. Og jammen er eg gla for å vere heime att. Men jammen er det også ein del ting eg han reagert på etter at eg kom heim.

Kor ufattelig uhøflige er ikkje Normenn då. Berre brøytar seg fram kor det skulle vere, snike i køen. "Flytt dokkar, her kommar eg" liksom. Eige ikkje skam, heller ei det minste snev av generøsitet.

Og det er då volsomt kor dei glor på kvarandre. Viss noken bak snakkar litt høgt eller ein mobiltelefon ringer, MÅ dei snu seg og sjå. KEN E DITTA? Der var ein som såg litt rar ut, vi snur oss og glor. Eller der er ein som ser heilt normal ut, men han rynkar litt på nasa, vi snur oss og glor. Det går rett og slett ikkje an og forsvinne i mengden heime i Noreg. Sjølv om alle har kvit hud, lyst hår og blå auge.

Å ja men ho har jo gjort sine observasjonar i bygde-Noreg, tenkjer kanskje du no. Men neida, i Oslo, i Bergen, kor det måtte vere, dei er alle like. Og ikkje noko please og thank you, eller ynskyld for at eg dytta deg litt. Og ka skjer med å snakke så høgt i mobilen. Sånn at ein er sikker på at alle skal høyre det.

Folkeskikk kva er det? Kvifor skal eg bry meg om alle dei andre? Det er ikkje mitt problem. Berre eg får det eg vil ha, og kan leve mitt liv akkuratt slik som det passar meg. Og kreve alt det eg har RETT på. Eg kan utbrodere med å trekke parallellar til valkampen og enkelte parti, men eg lar det ligge.


Folkens, gje kvarandre eit lite smil, sjølv om det ikkje alltid er sol. Og når dama på butikken spør om du vil ha pose, sei JA TAKK, eller NEI TAKK. Om du må dytte borti folk sei ynskyld, og i desse svineinfluensa tider, hald deg for munnen når du skal nyse. Ser du ein familie på tur, spør om du skal ta eit bilde så alle får vere med. Du trenge ikkje ta heilt av, men det er så lite som skal til og det kostar deg ingenting.


Nei noken gongar saknar eg the land og home and away, the land of no worries and are you all right mate. Men det er vel noke eg berre må leve med.

Ingebjørg

I følgje ho sjølv er det berre lov med ti per dag, men her kjem likevel ei liste!

Valutabjørg

Gnetnebjørg

Reisebjørg

Sovebjørg

Trøttebjørg

Sosebjørg

Pakkebjørg

Reknebjørg

Etebjørg

Bollebjørg

Ølbjørg

Alkobjørg

Svimebjørg

Peisbjørg

Inforbjørg

Faktabjørg

Kjøyrepåhøgresideavveiennårdetervensterkøyringbjørg

Lillabjørg

Silobjørg

Odelsbjørg

Gladebjørg

Det e kult bjørg

Bjørg i solnedgang

Takk til fotomilla for bilder.

Jølsterdag

Grøn og frodig som det fyrste dag, for å sitere Oddvar Torsheim.

Sunnfjords kunsthovudstad, fiskemekka, brebygda, fagre Jølster. Her har eg altså oppheldt meg ein del dei siste tre vekene. Jølstraholmen Camping, opplevingar for små og store, og løn i posan for meg. For etter lått kjeme gråt, etter den søte kløe kjem den turre svie, striskjorta og havrelefsa, og oppgjerets time. Ja, 5 månader i sus og dus, eller utvekslingsopphald i utlandet som det offesielt heiter, krev eit oppgjer slik at eg igjen kan betale min skatt og verte ein respektert samfunnsborgar. Difor har eg vaska do til senebetendelsen tok meg, rista tepper og plukka opp driten etter andre. Men jammen er det no ikkje litt deilig også å komme heim om kvelden og kjenne at ein har gjort eit dagsverk.

Grilldress, fortelt og vannsklier som må spylast. Ein litt overivrig resepsjonist som syns det er kjempestas og få snakke engelsk igjen, forklarar og peikar på kart og anbefalar atraksjonar i hytt og veir. Ja det er meg. No worries. Det overraskar meg kor ekstremt hyggelige alle Austlendingar er, og at alle sunnmøringar så sure. Dette kostar hytta, den har dette utstyret, viss du ikkje vil ha den så stikk, take it or leave it. Og nei det går ikkje an å forhandle om prisen. Og jammen har det regna heile juli, men guu so kjekt det e å snakke om veret.

Høyr sjølv:
http://www.rockheim.musikkonline.no/shop/displayPerson.asp?pid=37483&pname=Oddvar%20Torsheim

Hm, hm, hm, ein Jølsterdag.

Grisen står og hyler som aldri før men det er på feil måte

8 millionar dosar med vaksiner, panikk og skriveri i hytt og pine. Følg Siljes førebyggande svineinfluensaråd og du skal sjå at det vil gå deg godt og du får leve lenge i landet.

1) Vask deg på hendene heile tida eller bruk antibac
2) Ikkje nys eller host på andre
3) Blir du sjuk så hald deg heime og bli frisk.

Kan det vere så forbaska vanskelig? Og koffor er det ingen aviser som skriv dette?

Slag i trynet

I dag kom eg til å tenke på diverse slagord og fann nokon kriterium for slagord på verdsveven:

1.Det skal vere lett å hugse.
2.Det skal gje meining i forhold til merket.
3.Det må falle godt inn i språket.
4.Det må kunne beskyttast juridisk

I mi vidare vurdering har eg lagt mest vekt på kriterium 2. Noken er kanskje meir for motto å rekne men vi er ikkje så nøgne på det.

Gode slagord

Firda vgs: ”Meir enn ein skule” Så sant så sant.

Sogn og Fjordane: "Trivselsfylket i vest" Klart det!

Hotel Cæsar: "Et hjem for oss, et hjem for deg" Rett og slett.

TV 2: "Se hva som skjer" Ja det er ikkje noke anna eg heller vil.

Freia: "Et lite stykke Norge" I allefall viss du er i utlandet.

Fjordland: "Så godt, så enkelt" Ja det enklaste e ofte det beste (Det var Rema 1000)

Eidsvolleden: "Enige og tro til Dovre faller" Då snakka vi.

Dårligare slagord

Danvik fhs: "Internasjonalt mediesenter" Det var vel å ta litt hardt i

Høyre: "Frihet under ansvar" KJEDELIG!

Krf: "Bruk hjerte. Og hode. Og stemmen" Hallo hermar du etter 4H eller? Og ka skjer med punktum heile tida?

P4: "Lyden av Norge" Godt slagord, men er det sant? Neppe.

Narvesen: "Har du lyst har du lov" Det er no berre tull.

Color Line: "Opplev sjøen, glem alt annet" Ikkje så lett når ein ligge på over rekka og spyr. Burde heller vore: "Glem alt annet, du spyr hele veien likevel".

Joker: "De smarte sparer tid og penger"Er det no so særlig billig? Og tidbesparande når ein må snakke med alle sambygdingar både før under og etter handelen? Tar som oftast ein time før ein kjeme seg ut darifrå.

Synnøve Finden "God smak i hundre år" Nei veit du ka, den kvitosten er no ikkje noke god, og hadde ikkje TINE monopol på ost for 30 år sidan?

Viking Redningsteneste: "Når du er litt ute å kjøre" Det er jo nettopp det du ikkje e!

Å gje meg sjangsen

Kjære alle saman! Velkommen til min nye blogg.

Den markerar starten på ein ny epoke i mitt liv. Livet etter Australia. Kanskje ikkje like spennande som livet i Australia, men eg fekk på mange måtar smaken på å skrive om seg sjølv på verdsveven. I følgje mi tidlegare lærebok i "English as an International Language: Meaning, language and purpose (ja det var tittelen på faget) er ein blog: "at one extreme a personal diary kept by an individual who wants to inform the world of his or her activities interest and opinions. Silje at Monash var det første. Eg har ein følelse av at denne bloggen vil gå meir på dei to siste.

God fornøyelse!