Det kanskje mest nytta samtaleemne av dei alle er jo været og årstidene. Å snakke om været tyr ein til i så mange situasjonar, og ved mange høve kan det å snakke om været vere eit teikn på at ein kanskje ikkje har så mykje anna å snakke om. Difor kan det synast litt meiningslaust og ta opp nettopp dette temaet på ein blogg som denne. Men no har det rett å slett gått så langt at eg ikkje har noko val lenger. For ein vårelskar som meg er det tungt å svelgje at eg gjekk glipp av årets vår. Hausten er fin den, bevares, men det er liksom noko eige ved våren. Lukta, lydane, den gode stemninga. Det er liksom nachspielet, medan høsten er nachspielet. Og skal eg vere heilt erleg, er eg ikkje så fryktelig glad i nachspiel. Ein kan likegodt gå heim og legge seg og vente på vinteren. Eg inser no at det siste året, for mitt vedkommande, berre har bestått av høst, seinsommar og aldri så lite vinter. Til og med 17. mai var i år på høsten. Men fatt mot: våren vil nok igjen vise seg, og GU ko flott den då kjem til å bli!
Haust i henholdsvis mai og oktober, type Melbourne og Bergen.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar